Cees Ottevanger
Cees Ottevanger, voorheen lid van de Korpsleiding (kwartiermaker) Politie Rotterdam Rijnmond en tegenwoordig gepassioneerd vrijwilliger in Rotterdam Centrum.
Na het bombardement van Rotterdam tijdens de grote oorlog (40-45) werd Cees in deze verminkte stad geboren en woonde bij zijn oma ‘3 hoog achter’. Hij heeft de HBS aan de ’s-Gravendijkwal doorlopen en daarna de officiersopleiding bij de politie Rotterdam afgerond. In 1966 werd Cees inspecteur bij de politie in Rotterdam Zuid en werd leidinggevende bij de recherche na scholing hiervoor.
Uit deze periode heeft hij veel herinneringen en geeft als voorbeeld de moordzaak van Wil Vervat in 1976. Het Holland Pop Festival in Kralingen 1970 heeft ook veel indruk op hem gemaakt. Cees: ’Ik ben daar met een informatieteam undercover drie dagen geweest. De burgemeester wilde de vinger aan de pols houden over de ontwikkelingen in het kader van de openbare veiligheid. Het deed wat met mij, ik ontdekte de jongerencultuur. De beweging van de zestiger jaren was zichtbaar en tastbaar.
Ik werd er door geraakt. Er was nog geen gedoogbeleid maar er werden wel drugs verkocht op het festivalterrein. De sfeer was er niet naar om in te grijpen. Het festival heeft in alle rust en ontspannenheid doorgang gevonden. Ik heb er goede herinneringen aan’.
Tussen 1973 en 1983 was Cees in zijn vrije tijd actief in een cabaretgroep waarin hij piano speelde, liedjes componeerde en ook zong.
In 1980 werd hij districtchef Centrum, in 1984 landelijk projectleider voor meer diversiteit, etniciteit en vrouwen bij de politie en in 1985 lid van de Korpsleiding Rotterdam. Een grote reorganisatie naar regio’s vond in 1993 plaats en Cees werd kwartiermaker regio Rotterdam Rijnmond.
Op 57 jarige leeftijd wilde Cees een andere invulling geven aan zijn carrière. Na overleg met de burgemeester in 2000 zocht hij contact met het ministerie van Binnenlandse Zaken. Hij kon naar Suriname worden uitgezonden als adviseur. Cees: ‘Ik heb daar 3 jaar gewerkt als persoonlijk adviseur van de minister van Justitie. Waar ik mij o.a. zorgen over maakte was dat het kinderstrafrecht niet uitontwikkeld was.
In die periode heb ik mijn huidige echtgenote ontmoet en ben met haar getrouwd. Op 61-jarige leeftijd ben ik met vervroegd pensioen (VUT) uitgetreden. Wij woonden daarna 3 jaar in Nederland en reisden vaak heen en weer naar Suriname vanwege familie aldaar.
Wij hebben toen een huis gekocht in Fortaleza, een grote stad in het noordoosten van Brazilië, woonden daar en hielden ons bezig met inkoop van kleding voor de boetiek van de dochter van mijn echtgenote in Suriname. Wij reisden vaak tussen Brazilië en Suriname, hadden prettige jaren in Fortaleza en konden ons goed verstaanbaar maken in het Portugees. In 2010 keerden wij definitief terug naar Nederland’.
Teruggekeerd uit het buitenland kwam de vraag bij Cees op: ‘Wat ga ik nu doen’?
‘Ik hoefde niet lang hierover na te denken want ik werd gevraagd om voorzitter te worden van het appartementencomplex aan het Weena waar ik eigenaar was van een appartement. Ik heb dit ongeveer vijf jaar met plezier gedaan.
Het plannen en begeleiden van projecten zoals verbouwingen en aanpassingen, oplossen van problemen en praten met mede eigenaars vond ik leuk en zinvol.
In 2015 ben ik op verzoek van de Gemeente voorzitter geworden van een bestuur voor het opzetten van een buurthuis in het Oude Westen genaamd ‘De Nieuwe Gaffel’. Het voormalige buurthuis ‘De Gaffel’ was in verval geraakt en gekraakt. Het nieuwe buurthuis is verder ontwikkeld door WMO Radar.
Ondertussen werd ik vanuit mijn interesse in de politiek lid van GroenLinks.
Ik heb daar voornamelijk landelijk in commissies gezeten als adviseur vanuit mijn ervaring op het gebied van veiligheid. In 2016 werd ik bestuurslid van GL afdeling Rotterdam en in 2018 werd ik kandidaat op de lijst van GL voor de Gebiedscommissie Rotterdam Centrum. De partij maakte een succesvolle verkiezing mee en samen met twee andere leden mocht ik plaatsnemen in de commissie.
Eind 2019 tijdens mijn voorzitterschap van de commissie brak de corona periode aan. Ik miste het persoonlijke tijdens het online vergaderen. Na een geconstateerd gezondheidsprobleem heb ik mijn voorzitterschap overgedragen en bleef aan als lid van de commissie. Vanuit de werkgroep toegankelijkheid waaraan ik deelnam is een groep van vier leden gevormd waarmee wij onderling regelmatig komende vergadering van de commissie voorbereidden.
Wij gingen ook regelmatig schouwen in het Centrum waarbij wij steeds weer problemen ontdekten die mensen met een lichamelijke beperking, aangewezen op een rolstoel of scootmobiel, tegenkwamen. In hoofdzaak denk ik aan de ongebreidelde vergroting van terrassen maar ook slechte bestrating en zelfs sommige onmogelijke verkeersovergangen.
Ook problemen die visueel beperkte mensen ervaren kwamen aan de orde. Naast deze activiteiten heb ik mij ook sterk gemaakt en doe dit nog steeds over sommige ontwikkelingen in het Centrum die voor bewoners moeilijk te accepteren zijn. Een voorbeeld hiervan is het Skyview DinnerWheel Rotterdam, een reuzenrad dat toen geplaatst was bij de Binnenrotte/Hoogstraat. Omwonenden, vooral van de appartementen bij de Markthal, hadden erg veel overslast hiervan.
Diverse bezoekjes aan en gesprekken met bewoners en overleg met de wethouder hebben geleid tot verwijdering hiervan na zes maanden. Een ander voorbeeld is het voorgenomen besluit van de Gemeenteraad om acht woontorens te laten bouwen op de Parkkade, aan weerszijde van de Euromast. Bewoners van dit gebied en ook van Delfshaven zijn hierop tegen en vinden dit zelfs onacceptabel. Ik heb diverse gesprekken gevoerd en ben op zoek gegaan naar mogelijkheden om de plannen stop te zetten.
Nu de periode in de Gebiedscommissie voorbij is blijf ik de ontwikkelingen bijhouden en onderwerpen aanpakken die belangrijk zijn voor bewoners van het Centrum. Actueel voorbeeld hiervan is de herontwikkeling van de Karel Doormanstraat en de Van Oldenbarneveltstraat, -plaats. Ik zie graag dat de bewoners van deze omgeving erbij betrokken worden.
Ook de abominabele toestand van het oude museum Boymans van Beuningen baart me zorgen. En overigens zou ik graag willen meemaken dat het vliegveld van Rotterdam plaats maakt voor een prachtige woonwijk’. Geluids- milieu- en woonproblematiek in 1 klap opgelost. Daar ga ik voor!
(Carl Klaverweide)
