‘De mensen moeten het een beetje naar hun zin hebben’
‘Ze weten me altijd te vinden. Ik zorg ook dat het een beetje leuk blijft. Met geklaag of boosheid komen we niet verder.’ Aan het woord is Cees van Vuuren. Deze krasse 79-jarige is al 20 jaar actief in de Huurdersvereniging Kipstraat, vooral als voorzitter. Zijn kompaan Jürgen Schubert (66), de secretaris, knikt instemmend.
Het woongebouw aan de Kipstraat
‘Het woongebouw hier aan de Kipstraat staat er vanaf het jaar 2000. Er zitten 174 woningen in. In eerste instantie waren dat 55+ – woningen. Daar was enorm veel vraag naar: de inschrijving bij de oplevering ging vier keer over de kop. Nu zijn het ‘gewone’ huurwoningen, maar er is nog een deel serviceflats van Laurens. Er zitten nu ook een stuk of 30 koop-appartementen tussen.’
‘In het begin waren de eerste drie etages sociale huurwoningen, daarboven was het vrije sector, zoals dat heette. Mijn eerste huur was 1020 gulden, inclusief servicekosten. Daar komen dan de kosten voor de stadsverwarming en je eigen stroomverbruik nog bij. In het hele complex zijn 12 woningtypes, nu allemaal met dezelfde huur.’
De vereniging
‘De huisbaas is Van Herk Vastgoed, een hele grote in Rotterdam. Een prima huisbaas, maar we moeten hem af en toe wel bij de les houden. Daarom ben ik van meet af aan aktief geweest. Eerst in een zogenaamde ‘complexcommissie’, want voor een echte vereniging heb je geld nodig: voor de notaris, je inschrijving in de Kamer van Koophandel, hulp van een jurist. 1000 Euro hadden we nodig. Dat hebben we als subsidie van de gemeente gekregen, via de opbouwwerker. Toen konden we van start.’
‘In die eerste tijd werkte ik nog, dus kon ik niet zoveel tijd in de vereniging steken. Ik was toen penningmeester. Na een paar jaar ging de toenmalige voorzitter, Albert van der Kloet, verhuizen en lag de vereniging bijna op z’n kont. Toen heb ik zelf een bestuur bij elkaar gezocht en ben ik voorzitter geworden.’
Veiligheid en service: successen
‘Zeker in het begin liepen we hier tegen allerlei problemen aan. De veiligheid was zo iets: de parkeergarage en de bergingen waren voor iedereen toegankelijk. Als huurders hebben we samen met de beheerder gezorgd voor nieuwe sloten, secu-strips en dergelijke. Verder is er een camerabewaking die door ons wordt beheerd.’
‘Een steeds terugkerend punt zijn de servicekosten. Dat zijn de kosten voor schoonmaak, ramen wassen, verlichting. Het is een beetje een sport om steeds nieuwe verbeteringen te verzinnen die de kosten voor de bewoners kunnen verlagen.
Zo was het glazenwassen in het begin een ramp: ze deden het met hangstellingen die peperduur waren. Na veel gedoe hebben we bereikt dat het nu gebeurt met hoogwerkers, naar ieders tevredenheid, tegen fors lagere kosten.’
‘Een andere kostenpost is de verlichting. Twaalf jaar geleden al hebben we een plan gemaakt om alle lampen te vervangen door LED-verlichting. Dat hebben we stap voor stap uitgevoerd, we hebben alleen al hierdoor over de jaren € 16.000 bespaard, omdat het vaak vervangen van kapotte lampen niet meer aan de orde was. Een bijkomend effect is uiteindelijke een besparing van 100.000 kWh per jaar.’
‘We doen als vereniging ook veel zelf, uiteraard in overleg met de beheerder. De huismeester, die we vroeger samen met Laurens hadden, hebben we dan ook niet meer nodig – dat scheelt weer kosten. En onze eigen lampenploeg vervangt lampen als dat nodig is.
Daar is trouwens wel verjonging nodig, want de oudste lampenist is 85 jaar!’ ‘Het mooie is dat we met onze acties de servicekosten hebben verlaagd, terwijl je landelijk ziet dat die overal juist omhoog gaan’.
Het reilen en zeilen van de vereniging
‘Je bent natuurlijk niet verplicht om lid te zijn van zo’n huurdersvereniging. Je moet de mensen eraan herinneren dat we met z’n allen de boel een beetje op orde moeten houden. We hebben nu 73 leden onder 154 huurders. Ja, we hebben ooit boven de 100 gezeten, maar het verloop is groot.
Ik ga met mijn bestuursleden altijd de nieuwe huurders welkom heten, met een klein welkomsgeschenk. Maar niet iedereen wil lid worden, er zijn er nogal wat die hier maar heel tijdelijk wonen: buitenlanders, expats.Toch jammer, want iedereen heeft profijt van ons werk. En de contributie is maar € 12,50 per jaar – dat kunnen ze toch wel opbrengen?’
‘Behalve dat de mensen ons altijd kunnen aanspreken (de contactgegevens van de vijf bestuursleden zijn zichtbaar in een vitrine in de ingangshal, samen met de belangrijkste servicenummers) is er ook nog een Nieuwsbrief. Die komt 10 à 15 keer per jaar uit. We zijn er heel trots op dat die Nieuwsbrief voor onze huurders bij belangrijke informatie meertalig is: Nederlands natuurlijk, maar ook Engels, Duits en zelfs Chinees.’
‘ Een keer per jaar hebben we een algemene ledenvergadering. Dan komen toch wel 40 à 50 van de 73 leden. We nemen dan de formele zaken door en eindigen met een gezellig samenzijn. Dat laatste is heel belangrijk, dan hoor je wat er werkelijk speelt. We doen zaken met de huisbaas en met de beheerder, maar we zijn er ook voor de sociale samenhang.
Zo hebben we ons 10-jarig jubileum gevierd met een busreisje naar de Betuwe, ons 20-jarig jubileum laatst met een grote maaltijd in de Grote Zaal. Nee, een Opzoomer-kerstboom nemen we niet meer: we kregen altijd de laatste op de wagen, dat zag er niet uit. Wel hebben we de gezamenlijke binnentuin laten opknappen. Die wordt vooral ’s zomers veel gebruikt’.
De toekomst
‘We zijn nu bezig met verdergaande energiebesparing. We gebruiken nog zo’n 100.000 kWh per jaar voor onze (zuinige!) verlichting, de liften enzovoort. We hebben uitgerekend dat we die stroom zelf kunnen opwekken. Met 245 zonnepanelen op ons platte dak hebben we gemiddeld genoeg voor ons eigen gebruik.
We zijn nu in overleg met de eigenaar en de beheerder om dit uitgevoerd te krijgen: de technische mogelijkheden worden onderzocht, en dan moet natuurlijk ook nog de investering haalbaar zijn.’ ‘Maar wij geloven erin: die panelen gaan 25 jaar mee en hebben een terugverdientijd van 5 jaar, dus als we die kunnen plaatsen hebben we 20 jaar ‘gratis’ stroom!’
‘Hoe lang ik dit nog doe?’ Cees kijkt me peinzend aan. ‘Ik vind het nog steeds leuk. Mijn gezondheid is nog goed, dus ik kan nog even door. We hebben nu een bestuur van 5 mensen. Misschien zit daar iemand bij die het van me wil overnemen. Maar terugtreden is wat mij betreft nog niet aan de orde!’
(PA)
