Gelukswandelen
Op een koude gure grijze zaterdagochtend in november verzamelen zo’n vijftien ‘geluksvrijwilligers’ zich bij verzorgingstehuis Antonius aan de Nieuwe Binnenweg om met bewoners een ‘gelukswandeling’ te maken.
Deze ‘gelukswandelingen’ word door kunstenaar Misja Immink georganiseerd. Hij noemt zichzelf een ‘geluksactivist’ die graag op pad gaat om geluk te verspreiden. Als kunstenaar studeerde hij af bij de Hogeschool voor Kunsten in Utrecht met als afstudeerproject zijn eigen ‘Ministerie van Verliefde Zaken’, een teambuildingsproject waarbij je door een roze bril leert te kijken. “Verliefde mensen zien alles door een roze bril waarbij ze alles leuk vinden”.
De gelukswandelingen startte vijftien jaar geleden toen hij gevraagd werd om een mantelzorgproject op te waarderen en daarbij mantelzorger Herman ontmoette. Herman had een partner die aan Parkinson leed en voor hem stippelde hij veilige routes uit, waar je kon rusten, plassen en wat drinken. “ De uitdaging lag hem erin om deze wandelingen op te waarderen en deze toegankelijk te maken voor andere Rotterdammers”.
Zo bedacht Misja, ‘kutwandelingen, twijfeltoertjes, lalala-lamlendigheid-loopjes, liefdesavonturen en uiteindelijk de gelukswandelingen’.
Dit mantelzorgproject werd een succes waarop Humanitas Bergweg en Antonius Binnenweg hem vroegen gelukswandelingen als dagbesteding te organiseren. Inmiddels worden er jaarlijks ruim 150 wandelingen georganiseerd in verschillende verzorgingshuizen. Terug naar verzorgingstehuis Antonius Binnenweg.
Ik word door de vrijwilligers van harte welkom geheten en al gauw ontstaan er gesprekken. Het eerste halfuurtje is om met elkaar bij te praten en nieuwe vrijwilligers te introduceren. “Bij elke wandeling schuiven weer nieuwe vrijwilligers aan, je kunt eenmalig meegelukswandelen of wanneer je wilt, het verplicht je tot niets”, vertelt Misja mij.
Wat opvalt is de verscheidenheid aan vrijwilligers. Het is mooi om te zien dat naast ouderen vrijwilligers er ook heel veel jonge mensen zich hebben aangemeld. Wat verder opvalt is het enthousiasme en optimisme waarmee men over deze gelukswandelingen praat. Het beloofd een beleving te worden. Misja vertelt dat sommige bewoners, ‘de gedwongen kluizenaars’, al maanden niet naar buiten zijn geweest en heel erg uitkijken om even naar buiten te kunnen.
Na een half uur zijn de bewoners die mee willen wandelen, opgehaald en worden ze goed ingepakt. Want het beloofd niet alleen een beleving te worden, maar ook een koude ochtend!
Zodra we buiten zijn voelen we de snijdende kou en begint het zachtjes te regenen. Geen nood, Misja heeft regenponcho’s genoeg. Nadat iedereen in poncho’s is gehesen gaan we in een bonte stoet op weg richting de Gouvernestraat en het Wijkpark Oude Westen. Met een megafoon vertelt Misja cultureel-historische wetenswaardigheden.
De meeste cultureel historische wetenswaardigheden verzint Misja ter plekke, of het zijn aanvullende waarheden, of zoals Misja zegt: “de waarheid versiert”.
Zo hadden volgens Misja, de reliëfs op de gevels van de Gouvernestraat, in de vorige eeuw de functie om je huis weer terug te vinden als je dronken was. Vervolgens schets Misja een helder beeld over de stadsvernieuwing en renovatie die in deze wijk hebben plaatsgevonden en over de muurschilderingen die daar onderdeel van zijn.
Getuigen de bouwkranen en stellages vindt er weer een nieuwe herinrichting en renovatie plaats. Dit merken de vrijwilligers en bewoners ook, als ze met rolstoel of rollators al slalommend de bouwobstakels moeten ontwijken.
Als we veilig en wel in het Wijkpark Oude Westen zijn beland koersen we naar de Wijktuin toe. Helaas is de tuin door gebrek aan vrijwilligers (en misschien ook het slechte weer) deze ochtend gesloten. Misja had ons graag op ‘tuinkabouterjacht’ genomen. Deze staan nogal verstopt tussen de struiken. We zoeken door het hekwerk naar de kabouters, maar blijkbaar is Misja de enige enthousiasteling die ze kan zien en wij laten ons graag hierin meeslepen.
Verderop, tegenover het standbeeld van de Reus van Rotterdam, staat de ‘literaire wegwijzer ’gemaakt door kunstenaar Guido Marsille naar een gedicht van voormalig stadsdichter én gelukswandelaar Jana Beranová. Met megafoon en een heldere stem draagt ‘geluksvrijwilliger’ Kamal haar dichtregels voor, die verwijzen naar verschillende plekken in de stad.
Met een afsluitend applaus voor Kamal gaan we verder richting Batavierenstraat. Hier bevindt zich het atelier van Misja en hier zullen we een heuse autorally gaan houden. Maar voordat we bij de Batavierenstraat zijn worden we op de West Kruiskade onverwachts met rozen verwelkomd door een groep geloofsvolgelingen.
Zelfs voor Misja is dit een complete verrassing, maar dit zijn wel die onverwachte ‘geluksmomenten’ die hij op zijn gelukswandelingen hoopt tegen te komen.
Na nog een mooie muurschildering te hebben bewonderd gaan we naar het atelier van Misja. Met koffie en thee hebben we ons opgewarmd en gaan we naar buiten voor de autorally. Als het startschot klinkt besturen bewoners en vrijwilligers met kinderlijk plezier de afstandsbediening van hun speelgoedautootje.
Na het uitgezette parcours te hebben afgelegd finisht mevrouw Santoe, bewoonster van Antonius Binnenweg, als eerste en wordt als winnaar, compleet met het Wilhelmuslied, gehuldigd en neemt zij de gouden auto als trofee in ontvangst.
Het is tijd om terug te gaan naar Antonius, men is moe en men begint het koud te krijgen. Uit de gesprekken die ik met bewoners, maar ook vrijwilligers heb, merk ik hoe blij ze zijn met deze gelukswandeling. Voor een bewoner is het de eerste keer in zeven maanden dat die naar buiten gaat. Dat het slecht weer is, maakt hem niets uit, hij heeft genoten. Een andere vrijwilliger wil graag iets terug doen voor ouderen, als dank dat hij hier woont.
Terug in Antonius worden we ter gelegenheid van Misja zijn verjaardag op oliebollen getrakteerd. Met z’n allen zingen we voor Misja nog ‘Lang zal die leven’ en langzaamaan nemen we afscheid van elkaar. Met een warm gevoel stap ik weer de kou in, dankbaar dat ik op deze grijze zaterdagochtend geleerd heb om door een roze bril te kijken en verliefd ben geworden op dit initiatief.
Ben je enthousiast geworden en wil je een keer mee op een gelukswandeling, meld je dan aan als vrijwilliger. Want, “hoe meer mensen zich als begeleider opgeven, hoe meer bewoners mee kunnen met de gelukswandeling”. Zie https://gelukswandelingen.nl/agenda
(Joke Mulder)
