Ode aan Arja
Dit is een ode aan Arja en aan alle andere betrokken bewoners van ons mooie centrum.
Ik heb Arja leren kennen tijdens de eerste schouw door de wijk.
In haar scootmobiel met rood haar een opvallend vriendelijke verschijning.
Terwijl ik makkelijk van stoep naar stoep loop om over te steken en langs een geparkeerde auto via het fietspad mijn weg vervolg sta jij stil.
Nooit eerder opende iemand mijn ogen zo groot als jij Arja als het gaat om een toegankelijke stad. Iemand die dagelijks voor uitdagingen komt te staan die voor veel mensen waaronder ik helemaal geen uitdaging zijn.
Sinds onze eerste ontmoeting is een toegankelijke stoep standaard in mijn brein gekomen.
Een blokkade kan je namelijk snel herkennen als je denkt vanuit het perspectief van iemand die niet loopt maar rolt.
Waar is de helling op de stoep? Is die helling niet te stijl? Kan je hier wel langs met een kinderwagen, rolstoel, rollator of scootmobiel?
Waarom staan er noppen voor mensen die blind zijn om over te steken maar is er geen zebra om ze beter te beschermen tegen langsrazende bakfietsen?
Allemaal vragen die we als goed lopende gebruiker van de buitenruimte kunnen stellen.
Wat mij betreft stellen we ons die ook allemaal want de stoep is er ook voor de mensen met een beperking zoals Arja.
Arja en anderen vragen hier aandacht voor. Ze worden graag aangehoord maar we veranderen ons gedrag niet snel. Ook gevraagde aanpassingen in de buitenruimte worden niet snel doorgevoerd.
Het is maar een kleine groep maar als we echt inclusief willen zijn dan luisteren we niet alleen maar zetten het ook om in daden.
Juist in ons mooie centrum zijn Arja en alle andere betrokken bewoners extra belangrijk.
De bezoekers gaan weer naar huis, Arja woont er en wil ook graag zonder obstakels thuiskomen.
Sterkte Arja en heel veel dank!
(Marco Kole)
