Sam en Spike zoeken balans
Wanneer Sam en haar vierjarige grijze labrador Spike door de straten van Cool Zuid lopen worden ze om de haverklap begroet en aangesproken. Ze zijn dan ook opvallende verschijningen waar het oog makkelijk naartoe getrokken wordt. Sam is een bekende stadsgenote die haar sporen verdiend heeft in Rotterdam. “Ik ben in hart en nieren een Rotterdamse, maar voel me altijd wat verloren, alsof ik toch een vreemde eend in de bijt ben.”
Sam werd als 14 maanden oude dreumes vanuit Suriname aan de hand van een stewardess en met een klein koffertje op het vliegtuig naar Nederland gezet. Haar adoptieouders zijn inmiddels al lange tijd overleden, maar ze heeft nog wel contact met een biologische broer.
Door haar creatieve aanwezigheid is het alsof de stad haar familie is geworden, al ligt haar hart bij haar 14 jarige zoon Tido en sinds 4 jaar ook bij hun hond Spike.
“Spike geeft mij een gevoel van rust waar ik vaak naar verlang. Wanneer ik Tido en Spike samen zie slapen, Tido half op het bed, half ernaast, Spike op z’n rug snurkend, dan ervaar ik echt een gevoel van dankbaarheid voor wat ik heb.” “Ik vind het belangrijk dat kinderen opgroeien met dieren om zich heen, of het nou een kat, een hond of een cavia is.”
Eerder had Sam twee Jack Russells genaamd Sjors en Sjimmie (naar de gelijknamige stripfiguren). “Voor mijn kind wilde ik een wat makkelijker hondenras dan de Jack Russell en daarom koos ik voor de Labrador.
Omdat ik gevoelig ben voor esthetiek, ging de keuze naar de zilveren variant.” Als alleenstaande moeder met een tienerzoon en een jonge hond in een Rotterdams appartement heb je natuurlijk te maken met de nodige ups en downs. Tegelijkertijd stroomt de creatieve energie volop en is er de behoefte daar uiting aan te geven.
Sam woont met haar gezinnetje om de hoek van de Witte de Withstraat, waar zij sinds 4 jaar ook haar studio heeft. Daarvoor had ze op verschillende plekken een studio, maar altijd in Cool Zuid. Ze ontwerpt denim kleding vanuit een geheel eigen stijl en filosofie, zoals ze het zelf noemt ‘het teruggeven van de indigo draad’. “Ik hou van het laten herleven van oude kledingstukken, het geeft een nieuw leven aan iets wat anders misschien afgedankt zou worden.”
Haar bijzondere werk is te verkrijgen bij onder andere bij Devastator op de Van Oldenbarneveltstraat. In 2023 was Sam een van de deelnemende ontwerpers aan de expositie Workwear in het Nieuwe Instituut. De curator vergeleek haar werk met Kintsugi, de Japanse kunst om scherven van keramiek of porselein met goud- of zilverkleurige lak weer te lijmen.
De schoonheid van het laten zien van de littekens in plaats van ze proberen te verbergen is wat Sam ook inspireert in haar kledingstukken. Het kan gezien worden als een metafoor om emotionele wonden te helen.
Sinds enkele jaren herleeft een andere jeugdliefde van Sam, namelijk die van de muziek. Na het draaien in gezellige buurtkroegen kon zij in 2022 en 2023 diverse malen op vrijdagavond in de Doelen Studio haar soulful black music mix geluiden laten horen.
De ClubKey groove heeft dit jaar een vervolg gekregen onder de nieuwe naam ClubCMe, die niet gebonden is aan één locatie.
Zo draaide Sam in oktober bij Remastered op het Willemsplein. “Ik wil de Xennials en Millennials weer laten dansen zonder dat het een ‘back to the eighties of ninetees’ sfeertje krijgt. Het blijkt heel goed te werken en nu komen er mensen van alle leeftijden op af. Fantastisch om zo’n grote diversiteit aan mensen samen te zien dansen.” Haar muzikale talenten worden breed erkend, dit jaar werd ze zelfs gevraagd om een avond te draaien op het North Sea Jazz Festival.
“Mensen zitten vaak vast in hun hoofd, alsof er geen lichaam onder zit. Ik herken dat van mezelf, ik kan dan niet goed voelen en dat maakt me onzeker. Wanneer ik als dj draai is het belangrijk dat ik goed in contact blijf met mijn buik, dan voel ik de flow van de avond het beste aan.
Wanneer ik dans, ervaar ik mijn lijf weer. Wanneer ik mijn ouwe dibbus uitlaat, door weer en wind, kan ik uit mijn hoofd lopen en ontstaat er rust. Zo komt er een goede balans tussen binnen- en buitenwereld.” Spike vindt dat een prima idee, hij wil altijd wel naar buiten, lekker zijn neus in de lucht en door mens en dier bewonderd worden.
(Manu van Poppel)
