Zondag, 10 november 2024
Logo de Stadsruit

Scheepshonden met zeebenen

Foto’s Carl Klaverweide

Misschien is het u ook al weleens opgevallen hoeveel scheepshonden er wonen aan boord van de historische schepen in onze erfgoedhavens. Van oudsher hadden schippers vaak een hond aan boord. Wel zo gezellig! Er is zelfs een speciaal hondenras genoemd naar honden met zeebenen: het Schipperke. Het is een blij, vrolijk en intelligent hondje, actief, beweeglijk en levenslustig.

Een Schipperke is klein van formaat maar heeft de bravoure van een grote herdershond: ze zijn alert en waaks. Best handig om een extra paar oren en ogen aan boord te hebben om de lading in de gaten te houden. Klein van stuk was een groot voordeel. Vroeger was er aan boord niet veel leefruimte in de roef, het achterste gedeelte van het schip waar het schippersgezin woonde, dus een grote hond was niet erg handig.

Nu ook het ruim van historische schepen bewoond kan worden is er aan boord ruimte genoeg. Maar een grote hond door het smalle gangboord manoeuvreren, is nog steeds niet echt praktisch. Hoe doen onze huidige scheepshonden het eigenlijk aan boord? Zouden er nog echte Schipperkes wonen? Hoe bevalt het ze aan boord? Reden genoeg om eens te kijken hoe het met onze scheepshonden gaat en of ze al echte zeebenen hebben!

Alleen al in het Haringvliet wonen er zeven honden aan boord. Laten we ze even aan u voorstellen: Floor, Benjamin, Dibbes, Kobus, Babs, Brutus en nieuwkomer Lola. Helaas hebben we ook afscheid moeten nemen van roemruchte scheepshonden die zijn overleden, zoals Krul, Alie en Bolder. Een enkele keer verscheept een schip met scheepshond en al naar een andere ligplaats, zoals Whiskey onlangs overkwam.

Ondanks het feit dat deze roedel scheepshonden aan boord woont, is er niet één echt Schipperke bij. Waar komen deze honden dan wel vandaan en hoe vinden ze het leven aan boord en op het water?

– Herkomst en ras van Floor is onbekend. Zij is een geadopteerde voormalige straathond, met een niet zo gelukkige start in het leven; mensen kunnen honden nare dingen aandoen. Nog altijd wat onzeker en op haar hoede voor onbekenden, maar aan boord is ze op haar gemak. Het schip is haar eigen veilige eiland, van waaruit ze de wereld aankan.

– Ook Benjamin is geadopteerd, na een half leven in de bergen, maar dan wel in een hok of aan de ketting. Dat was niets voor een schaapsherdershond, die het liefst de hele dag bezig is met het uitvoeren van opdrachten. In Rotterdam bevalt het hem veel beter. Voor een berghond kan hij zwemmen als de beste. Opletten geblazen dus tijdens het varen: voor je het weet springt hij overboord: ik kan ook best zelf zwemmen!

– Dibbes past precies bij zijn schip en zijn schipper. Een vrolijke, stabiele hond die het leven neemt zoals het komt. Klein van stuk, zoals het hoort aan boord, maar hij laat wel duidelijk zien dat hij er is. Koket dribbelt Dibbes door het gangboord: hem ontgaat niets.

– Kobus is bij toeval scheepshond geworden. Hij was bedoeld als hypoallergeen kameraadje voor een walmeisje met hondenallergie, maar helaas reageerde zij toch allergisch. Het schippersgezin van haar schoolvriendin nam hem op, zodat ze hem toch kon blijven zien. Kobus vindt het prachtig aan boord en hij is een echte waterrat. Zijn gekrulde zwart-witte vacht heeft wel regelmatig verzorging nodig. Hij is dus ook een vaste klant van de Hondentrimsalon De Oude Haven.    

– Blonde Babs is een stoere hond die woont op een superstoer schip, met een stuurhut die over de hele haven uittorent. Het is een Noordzeekotter, het enige nog varende vissersschip van de gehele Rotterdamse vissersvloot van destijds. Zo, daar kan je nog eens mee voor de dag komen als scheepshond zijnde.

– Brutus is ook blond en ondanks haar vervaarlijke naam is zij zonder meer de liefste hond van de hele haven. Zij vindt het heerlijk aan boord en kan met alle andere honden overweg, maar het allermooist vindt zij het als ze knuffels krijgt van voorbijgangers. Trek er rustig een uurtje voor uit, want ze kan er geen genoeg van krijgen.

– De nieuwste aanwinst in de hondenhaven is Lola, een lieve kleine schnauzer met een respectabele leeftijd. Haar gehoor is niet meer zo goed, dus als u haar Lolletje of zelfs Lolly wilt noemen, dan zal ze u dat niet kwalijk nemen. Ook heur haar moet af en toe geknipt worden, zodat ze er weer op haar aller charmantst uitziet.

Ook al zijn het geen echte Schipperkes, Lucretia van der Ploeg, Grace voor bekenden, vindt alle scheeps- en walhonden even lief. Grace werkt al 23 jaar als gediplomeerd hondentrimster en heeft sinds een jaar haar eigen Hondentrimsalon De Oude Haven. Het pand stond een tijd leeg en zag er nogal achterstallig uit, maar het heeft een ware metamorfose ondergaan.

De salon is nu mooi, schoon en licht en heeft een magnifiek uitzicht over de haven van het Haringvliet, de Spanjaardsbrug en de Stadswerf Koningpoort. De honden op haar behandeltafels slaan het tafereel met interesse gade. Dat helpt ook goed bij honden die eerst wat angstig en onrustig zijn. Grace legt uit dat tijd, geduld en rust de belangrijkste ingrediënten zijn tijdens een was-, knip-, en scheerbeurt.

En het werkt: zelfs Floor laat zich na een tijdje aaien en neemt zelfs een hondensnoepje van Grace aan.

Wat Grace opvalt aan de scheepshonden in de Erfgoedhavens? Vooral dat ze de harten stelen van de wandelaars op de kades. Hoe vaak staan mensen niet vertederd stil als zij een scheepshond met zeebenen waakzaam in de stuurhut of aan dek zien staan. En dat is goed, want aardig zijn voor mens en dier doet iedereen een groot plezier.

Martine van Lier



Gerelateerde artikelen